Ποια είναι τα τυπικά επίπεδα έλλειψης προσοχής, υπερκινητικότητας και παρορμητικότητας;

Είναι σύνηθες για τα παιδιά κάτω των 6 ετών να εμφανίζουν έλλειψη προσοχής, υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, οι απαιτήσεις από αυτά σταδιακά αυξάνονται, και αν εξακολουθήσουν να είναι απρόσεκτα, υπερκινητικά ή παρορμητικά, είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν δυσκολίες στο σχολείο και στις δραστηριότητές τους.

Υπάρχουν και άλλες περιστάσεις κατά τις οποίες παιδιά και έφηβοι ενδέχεται να παρουσιάσουν έλλειψη προσοχής, υπερκινητικότητα ή παρορμητικότητα:

• Όταν δεν κοιμούνται ή δεν ξεκουράζονται αρκετά.
• Όταν δεν τρώνε σωστά.
• Όταν νιώθουν αγχωμένα ή πιεσμένα.
• Όταν αισθάνονται λυπημένα ή απογοητευμένα.
• Όταν είναι ιδιαίτερα απορροφημένα από τη χρήση της τεχνολογίας και των ηλεκτρονικών συσκευών.

Οι δυσκολίες που σχετίζονται με έλλειψη προσοχής, υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα δεν συνεχίζονται στην ενήλικη ζωή, καθώς ακόμα και τα παιδιά που μένουν πίσω σε σύγκριση με τους συνομηλίκους τους τελικά ωριμάζουν.

Πότε χρειάζεται να ανησυχήσω για την έλλειψη προσοχής, την υπερκινητικότητα και την παρορμητικότητα του παιδιού μου;

Η έλλειψη προσοχής, η υπερκινητικότητα και η παρορμητικότητα ενός παιδιού ή ενός εφήβου χρειάζεται να προβληματίσουν τους γονείς/φροντιστές όταν προκαλούν δυσκολίες στο σπίτι, με τους συνομηλίκους ή μέσα στη σχολική τάξη. Μερικές κοινές δυσκολίες που σχετίζονται με την έλλειψη προσοχής και χρειάζεται να έχουμε στο νου μας είναι:

• Κάνει πάρα πολλά λάθη απροσεξίας στα σχολικά μαθήματα.
• Αποσπάται εύκολα η προσοχή του.
• Δυσκολεύεται να ακούσει όταν του μιλούν.
• Δυσκολεύεται να ακολουθήσει οδηγίες.
• Δυσκολεύεται υπερβολικά με τις μεγάλες σε διάρκεια, παρατεταμένες εργασίες και καθήκοντα.
• Ξεχνά πολύ συχνά ακόμα και απλά πράγματα.
• Χάνει συχνά αντικείμενα.

Μερικές κοινές δυσκολίες που σχετίζονται με την υπερκινητικότητα είναι:

• Κινείται νευρικά στη θέση του.
• Στριφογυρίζει.
• Δυσκολεύεται να παραμείνει σε ένα μέρος για πολλή ώρα.
• Τρέχει υπερβολικά, σκαρφαλώνει ή κινείται διαρκώς.
• Δυσκολεύεται να παίξει ήρεμα.

Μερικές συνήθεις δυσκολίες που σχετίζονται με την παρορμητικότητα είναι:

• Είναι ανυπόμονο.
• Δυσκολεύεται να περιμένει τη σειρά του.
• Διακόπτει τους άλλους.
• Πετάγεται και μιλάει χωρίς να σκέφτεται.

Κάποια παιδιά και κάποιοι έφηβοι ενδέχεται να αντιμετωπίζουν ορισμένες από αυτές τις δυσκολίες, ενώ άλλα περισσότερες από αυτές. Σε γενικές γραμμές, τα παιδιά και οι έφηβοι που αντιμετωπίζουν δυσκολίες οι οποίες σχετίζονται με την έλλειψη προσοχής είναι πιθανό να αντιμετωπίζουν επίσης δυσκολίες που σχετίζονται με την υπερκινητικότητα και την παρορμητικότητα. Το αποτέλεσμα είναι να δυσκολεύονται ιδιαίτερα να λειτουργήσουν στο σχολείο και να συμμετέχουν σε άλλες δραστηριότητες, ενώ στο σπίτι δημιουργούνται πολλές συγκρούσεις.

Τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω το παιδί μου με έλλειψη προσοχής, υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα;

Οι γονείς/φροντιστές γνωρίζουν τα παιδιά τους καλύτερα από όλους. Εάν είστε γονέας/φροντιστής, υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορείτε να δοκιμάσετε να κάνετε:

Εάν έχετε ήδη δοκιμάσει ορισμένες ή τις περισσότερες από αυτές τις προτάσεις, και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί σας επιμένουν, ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να αναζητήσετε επαγγελματική υποστήριξη.

Εάν η έλλειψη προσοχής, η υπερκινητικότητα και η παρορμητικότητα του παιδιού σας εκδηλώνονται πολύ συχνά και έντονα, και σε πολλά διαφορετικά πλαίσια, διαφέρουν πολύ από αυτές που βιώνουν τα παιδιά της ίδιας ηλικίας και παρεμβαίνουν αρνητικά στην καθημερινή ζωή του ίδιου και της οικογένειάς σας, ίσως αποτελούν ένδειξη πιθανής Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής/Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ/Υ).

Τι είδους επαγγελματική υποστήριξη μπορώ να αναζητήσω για να λάβω βοήθεια;

Πολλές φορές, οι γονείς/φροντιστές βιώνουν ένα αίσθημα ντροπής, ανεπάρκειας ή ακόμα και ενοχής όταν το παιδί τους αντιμετωπίζει δυσκολίες οι οποίες σχετίζονται με έλλειψη προσοχής, υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα. Εάν ανησυχείτε για το παιδί σας, μπορείτε να λάβετε υποστήριξη και καθοδήγηση. Επικοινωνήστε τις ανησυχίες σας στον παιδίατρό σας κατά τη διάρκεια των επισκέψεών σας αλλά και στο διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στις επισκέψεις σας.

Ο παιδίατρος ή ο οικογενειακός γιατρός μπορεί να σας βοηθήσει σχετικά με τις αρχικές σας ανησυχίες και να σας παραπέμψει σε εξειδικευμένους επαγγελματίες. Επίσης, εφόσον είναι εφικτό, θα σας βοηθούσε να συμβουλευτείτε έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας. Οι επαγγελματίες αυτοί συνεργάζονται και με τους γονείς/φροντιστές, και τους μαθαίνουν πώς μπορούν να υποστηρίζουν τα παιδιά τους εκτός των θεραπευτικών συνεδριών.

Το δημόσιο σύστημα παρέχει υπηρεσίες στο κοινό μέσω των υπηρεσιών ψυχικής υγείας παιδιών και εφήβων και των Κέντρων Διεπιστημονικής Αξιολόγησης, Συμβουλευτικής και Υποστήριξης (ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ.).

Πού μπορώ να βρω περισσότερες πληροφορίες;

Εάν θέλετε να μάθετε περισσότερες πληροφορίες για τις πιο κοντινές διαθέσιμες υπηρεσίες του εκπαιδευτικού συστήματος και του συστήματος δημόσιας υγείας για την παροχή βοήθειας στα παιδιά και τους εφήβους σε όλη τη χώρα, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας Χαρτογράφηση Υπηρεσιών εδώ.

Μπορείτε επίσης να βρείτε περισσότερες πληροφορίες σαρώνοντας με την κάμερα του τηλεφώνου σας τον παρακάτω κωδικό QR ή πατώντας στο σύνδεσμο εδώ.