Ποια είναι η συνηθισμένη ή τυπική θλίψη;

Είναι τυπικό για τα παιδιά και τους εφήβους, όπως και για όλους μας, να νιώθουμε πεσμένοι όταν συμβαίνουν άσχημα ή απροσδόκητα πράγματα. Μόλις, όμως, τα πράγματα αλλάξουν προς το καλύτερο, βελτιώνεται και η διάθεσή μας. Όταν τα παιδιά παραμένουν θλιμμένα, παρά το γεγονός ότι συμβαίνουν ευχάριστα πράγματα τόσο στα ίδια όσο και στο περιβάλλον τους, αυτό μπορεί να είναι ανησυχητικό.  

Πότε χρειάζεται να ανησυχήσω για τη θλίψη ενός/μία μαθητή/τριάς μου;

Οι μικροί μαθητές δεν είναι τόσο κακόκεφοι όσο είναι συχνά οι έφηβοι, επομένως μπορεί να είναι δύσκολο να διαπιστωθεί αν βιώνουν οι έφηβοι παρατεταμένη θλίψη. Το πρώτο πράγμα που ίσως παρατηρήσουν οι εκπαιδευτικοί είναι ότι κάποιος μαθητής  σταματά να συμμετέχει σε συζητήσεις ή σε δραστηριότητες μέσα στην τάξη τις οποίες συνήθιζε να απολαμβάνει. Ή ίσως ότι παρόλο που συμμετέχει, δεν αντλεί πλέον ευχαρίστηση. Η υπερβολική χρήση του κινητού τηλεφώνου ή του υπολογιστή ενδεχομένως αποτελεί μια ακόμα ένδειξη της προσπάθειας ενός μαθητή να ξεχαστεί από τα συναισθήματα της θλίψης του.

Οι ενδείξεις ότι ένας μαθητής σας μπορεί να βιώνει μη συνηθισμένη ή παρατεταμένη θλίψη είναι, ανάμεσα σε άλλες, οι εξής:

•  Εκνευρίζεται εύκολα και συχνά.
• Εκφράζει αισθήματα απελπισίας τον περισσότερο καιρό.
• Δεν έχει ενέργεια ή δείχνει νωθρός τις περισσότερες ημέρες. 
• Χάνει το ενδιαφέρον του για δραστηριότητες τις οποίες συνήθιζε να απολαμβάνει.
• Δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί ακόμα και σε απλά καθήκοντα.
• Δυσκολεύεται να πάρει αποφάσεις.
• Δυσκολεύεται ή δεν ασχολείται αρκετά με τα μαθήματά του.
• Δεν επιστρέφει τις εργασίες για το σπίτι.
• Λέει αρνητικά πράγματα για τον εαυτό του.
• Εκφράζει αρνητικές σκέψεις για τον κόσμο, τους άλλους ανθρώπους και το μέλλον.
• Αλλάζει τις διατροφικές του συνήθειες και είτε τρώει πολύ λίγο είτε τρώει πάρα πολύ.
• Παίρνει ή χάνει βάρος σε σύντομο χρονικό διάστημα.
• Εμφανίζει κοινωνική απόσυρση.
• Νιώθει κουρασμένος τον περισσότερο καιρό. 
• Απουσιάζει τακτικά από το σχολείο.

Τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω έναν μαθητή μου με παρατεταμένη θλίψη;

Ως εκπαιδευτικός, εάν  ανησυχείτε για τη θλίψη κάποιου μαθητή σας, χρειάζεται να επικοινωνήσετε με τους γονείς/φροντιστές του, καθώς και με τον επαγγελματία ψυχικής υγείας του σχολείου. Πέρα από το να επικοινωνήσετε τους προβληματισμούς σας, υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορείτε να επιχειρήσετε να κάνετε, ώστε να βοηθήσετε έναν μαθητή του οποίου η θλίψη φαίνεται να διαρκεί περισσότερο από το αναμενόμενο:   

Ο παιδίατρος ή ο οικογενειακός γιατρός μπορεί να βοηθήσει σχετικά με τους αρχικούς προβληματισμούς  και να παραπέμψει τον μαθητή σε εξειδικευμένους επαγγελματίες. Επίσης, εφόσον είναι εφικτό, θα βοηθούσε η συμβουλή  από έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας.

Το δημόσιο σύστημα παρέχει υπηρεσίες στο κοινό μέσω των Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων και των Κέντρων Διεπιστημονικής Αξιολόγησης, Συμβουλευτικής και Υποστήριξης (ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ.).

Εάν η θλίψη ενός μαθητή σας είναι πολύ συχνή και έντονη, εκδηλώνεται σε πολλά διαφορετικά πλαίσια, διαφέρει πολύ από αυτή που βιώνουν τα παιδιά της ίδιας ηλικίας και παρεμβαίνει αρνητικά στις καθημερινές σχολικές του δραστηριότητες μέσα στην τάξη, ίσως αποτελεί ένδειξη πιθανής Καταθλιπτικής Διαταραχής.

Πού μπορώ να βρω περισσότερες πληροφορίες;

Εάν θέλετε να μάθετε περισσότερες πληροφορίες για τις πιο κοντινές διαθέσιμες υπηρεσίες του εκπαιδευτικού συστήματος και του συστήματος δημόσιας υγείας για την παροχή βοήθειας στα παιδιά και τους εφήβους σε όλη τη χώρα, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας Χαρτογράφηση Υπηρεσιών εδώ.

Μπορείτε επίσης να βρείτε περισσότερες πληροφορίες σαρώνοντας με την κάμερα του τηλεφώνου σας τον παρακάτω κωδικό QR ή πατώντας στο σύνδεσμο εδώ.