Ποια είναι τα τυπικά επίπεδα έλλειψης προσοχής, υπερκινητικότητας και παρορμητικότητας;

Είναι σύνηθες για τα παιδιά κάτω των 6 ετών να εμφανίζουν έλλειψη προσοχής, υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα. Καθώς μεγαλώνουμε, οι απαιτήσεις που έχουν οι άλλοι από εμάς σταδιακά αυξάνονται, και αν εξακολουθήσουμε να είμαστε απρόσεκτοι, υπερκινητικοί και παρορμητικοί, είναι πιθανό να αντιμετωπίσουμε δυσκολίες στο σχολείο και στις δραστηριότητές μας. Ακόμα και όταν μένουμε πίσω σε σύγκριση με τους συνομηλίκους μας,  συνήθως τους φτάνουμε κάποια στιγμή και τελικά οι δυσκολίες μας που σχετίζονται με την έλλειψη προσοχής, την υπερκινητικότητα και την παρορμητικότητα δεν εξακολουθούν στην ενήλικη ζωή μας.

Υπάρχουν και συγκεκριμένες συγκυριακές περιστάσεις που δεν έχουν σχέση με την τυπική ανάπτυξη και  ωρίμανση, κατά τις οποίες ενδέχεται να εμφανίσουμε έλλειψη προσοχής, υπερκινητικότητα ή παρορμητικότητα:

• Όταν δεν κοιμόμαστε ή δεν ξεκουραζόμαστε αρκετά.
• Όταν δεν τρώμε σωστά.
• Όταν νιώθουμε αγχωμένοι ή πιεσμένοι.
• Όταν νιώθουμε λυπημένοι ή απογοητευμένοι.
• Όταν είμαστε ιδιαίτερα απορροφημένοι από τη χρήση της τεχνολογίας και των ηλεκτρονικών συσκευών.

Πότε χρειάζεται να δώσω ιδιαίτερη προσοχή στην έλλειψη προσοχής, την υπερκινητικότητα και την παρορμητικότητα;

Η έλλειψη προσοχής, η υπερκινητικότητα και η παρορμητικότητα χρειάζεται να μας προβληματίσουν όταν δημιουργούν δυσκολίες στο σπίτι, με τους συνομηλίκους ή μέσα στη σχολική τάξη. Μερικές κοινές δυσκολίες που σχετίζονται με την έλλειψη προσοχής και χρειάζεται να έχουμε στο νου μας είναι:

• Κάνουμε πάρα πολλά λάθη απροσεξίας στα σχολικά μαθήματα.
• Αποσπάται εύκολα η προσοχή μας.
• Δυσκολευόμαστε να ακούσουμε όταν μας μιλούν.
• Δυσκολευόμαστε να ακολουθήσουμε οδηγίες.
• Δυσκολευόμαστε υπερβολικά με τις παρατεταμένες εργασίες ή τα καθήκοντα με μεγάλη διάρκεια.
• Ξεχνάμε πολύ συχνά ακόμα και απλά πράγματα.
• Χάνουμε συχνά αντικείμενα.

Μερικές κοινές δυσκολίες που σχετίζονται με την υπερκινητικότητα είναι:

• Κινούμαστε νευρικά στη θέση μας.
• Στριφογυρίζουμε.
• Δυσκολευόμαστε να μείνουμε σε ένα μέρος για πολλή ώρα.
• Κινούμαστε διαρκώς.
• Δυσκολευόμαστε να παραμείνουμε σιωπηλοί.

Μερικές κοινές δυσκολίες που σχετίζονται με την παρορμητικότητα είναι:

• Είμαστε ανυπόμονοι.
• Δυσκολευόμαστε να περιμένουμε τη σειρά μας.
• Διακόπτουμε τους άλλους.
• Μιλάμε χωρίς να σκεφτόμαστε.

Κάποιοι από εμάς μπορεί να αντιμετωπίζουμε μόνο κάποιες από τις παραπάνω δυσκολίες, ενώ άλλοι περισσότερες. Γενικά, όταν έχουμε δυσκολίες που σχετίζονται με την έλλειψη προσοχής, έχουμε συνήθως και δυσκολίες οι οποίες σχετίζονται με την υπερκινητικότητα και την παρορμητικότητα. Το αποτέλεσμα είναι να δυσκολευόμαστε ιδιαίτερα να παρακολουθήσουμε στο σχολείο και να συμμετέχουμε σε άλλες δραστηριότητες. 

Τι μπορώ να κάνω εάν αντιμετωπίζω δυσκολίες που σχετίζονται με έλλειψη προσοχής, υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα;

Το να χρειάζεται να αντιμετωπίζουμε  έλλειψη προσοχής, υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα μπορεί να είναι μια πολύ δύσκολη και κοπιαστική διαδικασία. Εάν καταλαβαίνεις ότι αντιμετωπίζεις τέτοιου είδους δυσκολίες, υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορείς να δοκιμάσεις να κάνεις: 

Εάν έχεις δοκιμάσει κάποιες ή τις περισσότερες από τις παραπάνω προτάσεις και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζεις επιμένουν, ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να ζητήσεις από έναν ενήλικα που εμπιστεύεσαι να αναζητήσει επαγγελματική υποστήριξη.

Εάν οι δυσκολίες που σχετίζονται με την έλλειψη προσοχής, την υπερκινητικότητα και την παρορμητικότητα είναι πολύ συχνές και έντονες, εκδηλώνονται σε πολλά διαφορετικά πλαίσια, δεν συμβαδίζουν με αυτές που αντιμετωπίζουν άλλα άτομα ίδιας ηλικίας και παρεμβαίνουν αρνητικά στην καθημερινή ζωή, ίσως αποτελούν πιθανή ένδειξη Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής/Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ/Υ). 

Τι είδους επαγγελματική υποστήριξη μπορεί να με βοηθήσει;

Πολλές φορές έχουμε αισθήματα ντροπής,  ανεπάρκειας ή ενοχής όταν βιώνουμε έλλειψη προσοχής, υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα. Εάν καταλαβαίνεις ότι αντιμετωπίζεις τέτοιες δυσκολίες, υπάρχει διαθέσιμη υποστήριξη και καθοδήγηση που μπορείς να λάβεις.

Ο παιδίατρος ή ο οικογενειακός γιατρός μπορεί να σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις τους αρχικούς σου προβληματισμούς και να σε παραπέμψει σε ειδικούς επαγγελματίες.  Επίσης, εφόσον είναι εφικτό, μια επίσκεψη  σε έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας μπορεί να αποδειχθεί ωφέλιμη. 

Το δημόσιο σύστημα υγείας  και το δημόσιο σύστημα παιδείας παρέχουν υπηρεσίες μέσω των Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας παιδιών και εφήβων και των Κέντρων Διεπιστημονικής Αξιολόγησης, Συμβουλευτικής και Υποστήριξης  (ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ.).

Πού μπορώ να βρω περισσότερες πληροφορίες;

Εάν θέλετε να μάθετε περισσότερες πληροφορίες για τις πιο κοντινές διαθέσιμες υπηρεσίες του εκπαιδευτικού συστήματος και του συστήματος δημόσιας υγείας για την παροχή βοήθειας στα παιδιά και τους εφήβους σε όλη τη χώρα, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας Χαρτογράφηση Υπηρεσιών εδώ.

Μπορείτε επίσης να βρείτε περισσότερες πληροφορίες σαρώνοντας με την κάμερα του τηλεφώνου σας τον παρακάτω κωδικό QR ή πατώντας στο σύνδεσμο εδώ.